1. Macbeths val uit de gratie:Macbeth begint het stuk als een nobele en gerespecteerde krijger, vereerd door zijn koning en landgenoten. Zijn afdaling in de duisternis, gedreven door zijn ambitie en de manipulaties van de heksen, maakt zijn ondergang des te tragischer. Het publiek is getuige van zijn transformatie van held naar meedogenloze tiran, en deze val uit de gratie roept medelijden op met de diepte waarin hij is gezonken.
2. Macbeths interne conflict:Gedurende het hele stuk worstelt Macbeth met zijn geweten en ervaart hij intense schuldgevoelens en spijt voor zijn daden. Het publiek is op de hoogte van zijn innerlijke onrust en de mentale kwelling die hij doorstaat terwijl hij worstelt met de gevolgen van zijn keuzes. Zijn monologen onthullen zijn angst, zelfhaat en de tol die zijn daden van zijn ziel hebben geëist, waardoor empathie voor zijn lijden wordt opgeroepen.
3. De rol en het lot van Lady Macbeth:Lady Macbeth, de drijvende kracht achter de aanvankelijke daden van Macbeth, bezwijkt uiteindelijk voor waanzin en schuldgevoelens en komt op tragische wijze aan zijn einde. Haar afkomst liep parallel met die van Macbeth, en hij wordt alleen gelaten om de gevolgen van hun gedeelde daden onder ogen te zien. Getuige zijn van haar achteruitgang en het diepgaande effect van haar daden op hun beide levens, verdiept het gevoel van medelijden van het publiek voor Macbeth.
4. De manipulatie van de heksen:Macbeth is ongetwijfeld verantwoordelijk voor zijn daden, maar het publiek is zich ook bewust van de rol die de heksen spelen in zijn ondergang. Hun profetieën en manipulatie maken een prooi van zijn ambitie en kwetsbaarheden, waardoor hij op een pad van vernietiging terechtkomt. Dit voegt een laagje complexiteit toe aan de ondergang van Macbeth en maakt het gemakkelijker om sympathie te voelen voor een man die het slachtoffer werd van bovennatuurlijke krachten.
5. Het herstel van de orde:Het einde van het stuk betekent het herstel van de rechtmatige koning en het einde van Macbeths tirannieke regering. Hoewel dit noodzakelijk is voor de terugkeer van de stabiliteit in Schotland, benadrukt het Macbeths uiteindelijke mislukking en het verlies van alles wat hem ooit dierbaar was. Het contrast tussen zijn vroegere glorie en zijn huidige staat roept medelijden op met de tragische figuur die hij is geworden.
Deze elementen zorgen samen voor een gevoel van medelijden met Macbeth aan het einde van het stuk. Hoewel zijn daden betreurenswaardig zijn en hij de gevolgen onder ogen moet zien, nodigt Shakespeare het publiek uit zich in te leven in zijn ondergang, waarbij hij de complexiteit en menselijkheid onderkent die ten grondslag ligt aan zijn tragische keuzes.