1. Schuldgevoelens en hallucinaties: Lady Macbeth begint hallucinaties en een vorm van geestelijke nood te ervaren. Ze ziet de geest van Banquo, de man wiens moord zij en Macbeth hadden beraamd, aan de eettafel zitten. Deze hallucinatie symboliseert haar schuldige geweten en de psychologische kwelling die ze ondergaat.
2. Emotionele ineenstorting: De emotionele toestand van Lady Macbeth is kwetsbaar en staat op de rand van instorten. Ze lijkt afgeleid, kan zich niet concentreren op het dinergesprek en is vaak in gedachten verzonken. Haar kalmte en kracht die ze in eerdere acts toonde, zijn nu verbrijzeld, wat haar kwetsbaarheid en zenuwinzinking aantoont.
3. Angst voor ontdekking: Lady Macbeth wordt paranoïde en bang dat hun duistere geheimen aan het licht komen. Ze maakt zich zorgen over de gevolgen van hun daden en de mogelijke dreiging van vergelding. Deze angst versterkt haar angst en verergert haar mentale angst.
4. Onvermogen om aan schuldgevoelens te ontsnappen: In tegenstelling tot Macbeth, die zijn daden probeert te rationaliseren, kan Lady Macbeth geen troost vinden of ontsnappen aan de schuld die ze voelt. Haar betrokkenheid bij de moord op Duncan en Banquo drukt zwaar op haar geweten, waardoor ze in diepere conflicten belandt.
5. Realisatie van de morele gevolgen: Het conflict van Lady Macbeth komt voort uit het besef van de morele gevolgen van hun daden. Ze begrijpt nu de onomkeerbare schade die ze hebben veroorzaakt en worstelt met de last van hun keuzes. Dit besef versterkt haar interne strijd en leidt tot haar uiteindelijke mentale achteruitgang.
Over het geheel genomen is het conflict van Lady Macbeth in Act 3, Scene 1 geworteld in haar schuldgevoel, mentale nood, angst en het angstaanjagende besef van de morele implicaties van haar daden. Deze interne onrust vormt de basis voor haar daaropvolgende achteruitgang en uiteindelijke afdaling in waanzin.