1. Verdriet over de dood van Polonius:
- Polonius, de vader van Ophelia, wordt in een impulsieve daad door Hamlet vermoord terwijl hij zich achter een gordijn verstopt en hem voor Claudius aanziet.
- Ophelia is diep getroffen door de plotselinge en gewelddadige dood van haar vader, waardoor ze in een staat van verdriet en rouw terechtkomt.
2. Hamlets afwijzing:
- Hamlet, die ooit verliefd was op Ophelia, wordt afstandelijk en wreed jegens haar nadat de geest van zijn vader de waarheid over zijn moord onthult.
- Hamlet wijst Ophelia af, behandelt haar hardvochtig en wijst haar genegenheid af, wat haar diepbedroefd en verward achterlaat.
3. Getuige zijn van de waanzin van Hamlet:
- Ophelia wordt getuige van het steeds grilliger en gekkere gedrag van Hamlet.
- Het zien van de man van wie ze hield, die in waanzin vervalt en zich vreemd gedraagt, draagt bij aan haar leed en mentale angst.
4. Sociaal isolement en uitsluiting:
- Naarmate de waanzin van Hamlet duidelijker wordt, raakt Ophelia geïsoleerd en uitgesloten van de samenleving.
- Haar reputatie is aangetast door haar associatie met Hamlet, en mensen beginnen haar te mijden, wat bijdraagt aan haar gevoelens van eenzaamheid en wanhoop.
5. Intern conflict en schuldgevoel:
- Ophelia worstelt met interne conflicten terwijl ze gevangen zit tussen haar liefde voor Hamlet en de eisen van haar familie en de samenleving.
- Het schuldgevoel omdat ze zich verantwoordelijk voelt voor de dood van Polonius en de waanzin van Hamlet verdiept haar mentale onrust nog verder.
6. Kwetsbare mentale toestand:
- Ophelia wordt afgeschilderd als een zachtaardig, gevoelig en emotioneel kwetsbaar personage, waardoor ze gevoeliger is voor zenuwinzinkingen.
Al deze factoren dragen bij aan de kwetsbare mentale toestand van Ophelia, wat er uiteindelijk toe leidt dat ze in waanzin vervalt. Ze verliest het contact met de realiteit, vertoont vreemd gedrag, zoals het zingen van angstaanjagende liedjes, en komt uiteindelijk op tragische wijze aan haar einde door zichzelf te verdrinken in een wilg.