Voorbeelden van conventioneel drama zijn werken als Shakespeare's 'Hamlet', 'The Glass Menagerie' van Tennessee Williams, of hedendaagse realistische toneelstukken die een duidelijk verhaal vertellen.
Niet-conventioneel drama daarentegen breekt met traditionele structuren en verkent innovatieve vormen van theatrale expressie. Het daagt vaak conventionele verteltechnieken uit en verlegt grenzen op het gebied van inhoud, vorm en stijl.
Voorbeelden van niet-conventioneel drama zijn onder meer:
1. Absurdistisch theater:Toneelstukken als 'Waiting for Godot' van Samuel Beckett of 'The Bald Soprano' van Eugene Ionesco trotseren logische verhaallijnen en maken gebruik van onlogische situaties, repetitieve dialogen en een gevoel van absurditeit om commentaar te geven op existentiële thema's.
2. Episch Theater:Episch theater, ontwikkeld door Bertolt Brecht, heeft tot doel een kritische afstand te creëren tussen publiek en acteurs. Het bevat vaak historische of politieke thema's, maakt gebruik van narratieve technieken zoals episodische structuur en vervreemdingseffecten (gestus), en betrekt het publiek bij kritische reflectie.
3. Performancekunst:Performancekunst vervaagt de grenzen tussen theater, beeldende kunst en soms sociaal commentaar. Het gaat vaak om kunstenaars die hun lichaam, acties en interacties met het publiek gebruiken als de primaire manier van expressie.
4. Interactief en meeslepend theater:deze vormen doorbreken de traditionele grenzen van podium en publiek. Interactief theater betrekt het publiek rechtstreeks bij de besluitvorming binnen een toneelstuk, terwijl meeslepend theater een volledige omgeving creëert waar het publiek doorheen beweegt en onderdeel wordt van de voorstelling.
5. Multimediatheater:toneelstukken waarin multimedia-elementen zijn verwerkt, zoals videoprojecties, geluidseffecten en dynamische verlichting, om rijke, multi-zintuiglijke ervaringen te creëren die meerdere zintuigen aanspreken en betekenislagen aan de voorstelling toevoegen.
Over het geheel genomen verlegt niet-conventioneel drama de grenzen van traditionele theatrale conventies, moedigt het publieksparticipatie en reflectie aan, en daagt het gevestigde verhalen uit om nieuwe artistieke uitingen en perspectieven op de menselijke ervaring te verkennen.