In het hoogtepunt van het stuk leidt Coriolanus, gedreven door zijn trots, het Volscische leger tegen Rome, waardoor het voortbestaan van de stad wordt bedreigd. Terwijl hij echter aan de poorten van Rome staat, verscheurd tussen zijn loyaliteit aan de Volsciërs en zijn liefde voor zijn vaderland, komt Coriolanus oog in oog te staan met zijn moeder, Volumnia, en zijn vrouw, Virgilia, vergezeld door zijn jonge zoon.
Bewogen door hun pleidooien en het besef van de vernietiging die hij op het punt staat zijn geliefde Rome toe te brengen, ervaart Coriolanus een diepgaande verandering van hart. Hij geeft toe en besluit de stad te sparen. Maar deze daad van barmhartigheid bezegelt zijn lot. Aufidius, verteerd door jaloezie en verraad, wakkert wrok en rebellie aan onder de Volscische gelederen.
In de daaropvolgende chaos wordt Coriolanus omringd door Volscische soldaten en wordt hij onderworpen aan een brute en meedogenloze aanval. Ondanks zijn moedige pogingen om zichzelf te verdedigen, is Coriolanus in de minderheid en overweldigd. Hij valt op de grond, wordt neergestoken en gewond, en bezwijkt uiteindelijk aan zijn verwondingen. Zijn dood markeert het tragische einde van een complexe en conflicterende held wiens hoogmoed en trots tot zijn ondergang leiden.