1. Beeldspraak en symboliek:
- Shakespeare gebruikt levendige beelden en symboliek om een gevoel van horror en onnatuurlijkheid rond de moord op Duncan op te roepen. De beelden die verband houden met de moord zijn vaak donker, bloederig en grotesk en roepen een gevoel van afkeer en walging op bij het publiek.
2. Contrast en nevenschikking:
- Shakespeare plaatst de onschuld en kwetsbaarheid van Duncan tegenover de wreedheid en het verraad van zijn moord om het gevoel van wangedrocht te versterken. Het contrast tussen de vredige slaap van Duncan en de gewelddadige moorddaad benadrukt de verdorvenheid van de misdaad.
3. Bovennatuurlijke elementen:
- Shakespeare introduceert bovennatuurlijke elementen zoals de profetieën van de heksen en de geest van Banquo om een sfeer van onbehagen en buitenaardse invloed rond de moord te creëren. De aanwezigheid van deze bovennatuurlijke krachten suggereert dat de moord niet alleen een menselijke daad is, maar iets sinisters dat het normale begrip te boven gaat.
4. Macbeths interne conflict:
- Shakespeare portretteert de interne strijd en morele afkomst van Macbeth terwijl hij worstelt met zijn ambitie en schuldgevoel nadat hij de moord heeft gepleegd. Deze innerlijke onrust verergert de gruwel van de misdaad en brengt de psychologische tol over die het van Macbeth eist, waardoor de wangedrocht van zijn daden verder wordt benadrukt.
5. Karakterisering van Macbeth en Lady Macbeth:
- Shakespeares karakterisering van Macbeth en Lady Macbeth voegt diepte en complexiteit toe aan de weergave van hun misdaad. Macbeths afdaling in waanzin en Lady Macbeths schuldgevoelens illustreren de verwoestende gevolgen van hun daden en laten de monsterlijke transformatie zien die ze ondergaan.
6. Reactie van het publiek en emotionele manipulatie:
- Shakespeare manipuleert de emoties van het publiek door spanning, spanning en shock rond de moord op te bouwen. De reacties van de personages en de diepgewortelde reacties van het publiek op de misdaad versterken het gevoel van het wangedrocht ervan.
Door deze technieken toe te passen, construeert Shakespeare met succes een verhaal waarin de moord op Duncan wordt afgebeeld als een gruwelijke en monsterlijke daad, die een blijvende impact heeft op de perceptie van het publiek van de personages en gebeurtenissen in het stuk.