Terzijde worden vaak gebruikt in toneelstukken van Shakespeare, waar ze bekend staan als 'monologen'. Soliloeken zijn meestal langer dan terzijdes, en worden doorgaans door een personage alleen op het podium uitgesproken. Met monologen kan het personage zijn diepste gedachten en gevoelens met het publiek delen, en ze kunnen worden gebruikt om belangrijke informatie over het personage of de plot te onthullen.
Terzijdes en monologen kunnen een effectieve manier zijn om diepte en complexiteit aan een toneelstuk of film toe te voegen. Ze kunnen ervoor zorgen dat het publiek de personages op een dieper niveau leert kennen, en ze kunnen helpen een gevoel van intimiteit tussen de personages en het publiek te creëren.