'Een levenspsalm' is een opbeurend gedicht dat de lezer aanmoedigt het leven te omarmen en het beste uit elk moment te halen. De spreker spoort de lezer aan om "te handelen, te handelen in het levende heden!" en om 'het dode verleden zijn doden te laten begraven'. Het gedicht zit vol positieve energie en optimisme en viert de kracht van het menselijk potentieel.
"Auspex" , aan de andere kant, is een veel somberder en pessimistischer gedicht. De spreker reflecteert op de vergankelijkheid van het leven en de onvermijdelijkheid van de dood. Hij zegt:'In dit onzekere licht van de vervagende zon / sta ik als Auspex bij het graf van iemand anders - / niet naar mijn keuze. Nee.' Het gedicht is vol spijt en verdriet en biedt weinig hoop voor de toekomst.
Samenvattend is 'A Psalm of Life' een viering van het leven, terwijl 'Auspex' een meditatie over de dood is. De twee gedichten bieden heel verschillende perspectieven op de menselijke ervaring, en ze laten de lezer met heel verschillende gevoelens achter.