Wanneer Antigone Ismene haar plan in vertrouwen neemt om Polyneices te begraven ondanks het verbod van Creon, probeert Ismene haar van deze gevaarlijke handelwijze af te brengen uit angst voor straf. Hier zijn een paar redenen waarom Ismene zich niet rechtstreeks aansluit bij de inspanningen van Antigone of deze faciliteert:
Voorzichtigheid :Ismene vertoont een voorzichtig en pragmatisch karakter vergeleken met de gedurfde en onbevreesde geest van Antigone. Ismene gelooft dat het veiliger is om de wetten en regels te gehoorzamen die zijn opgesteld door de heersers van Thebe om conflicten en straffen te voorkomen.
Angst voor straf :Creon heeft zware straffen uitgevaardigd voor iedereen die Polyneices probeert te begraven. Ismene vreest deze gevolgen, waaronder de dood en schande voor zowel haarzelf als Antigone. Haar angst wordt duidelijk wanneer ze Antigone waarschuwt voor de mogelijke negatieve gevolgen voor hun gezin als ze de autoriteit van Creon in twijfel trekken.
Traditionele vrouwelijke rol :In de oude Griekse samenleving werd van vrouwen over het algemeen verwacht dat ze meegaand en onderdanig waren en de conventionele genderrollen hoog hielden. Ismene weerspiegelt deze maatschappelijke verwachtingen door prioriteit te geven aan de naleving van autoriteit en maatschappelijke normen boven het individuele geweten en de solidariteit met Antigone.
Hoewel Ismene zich zorgen maakt over het welzijn van Antigone en de veiligheid van hun gezin, mist ze over het geheel genomen de kracht, moed en vastberadenheid om zich bij Antigone aan te sluiten in haar verzet tegen Creons onrechtvaardige edict. Het contrast tussen de keuzes van de zussen accentueert verder de centrale thema's van morele moed, individueel geweten en familiale loyaliteit die in het stuk voorkomen.