* "Twee huishoudens, beide gelijk in waardigheid,
In het mooie Verona, waar we ons toneel afspelen,
Van eeuwenoude wrokbreuk tot nieuwe muiterij,
Waar burgerbloed burgerlijke handen onrein maakt.
Van daaruit de fatale lendenen van deze twee vijanden
Een paar door sterren gekruiste minnaars maken een einde aan hun leven;
Wiens ongelukkige, meelijwekkende omverwerpingen
Begraaf met hun dood de strijd van hun ouders."
* "Maar als twee zeeën met staande oever en kust
Bestrijd het wrak van de wereld met de tegengestelde wil van de wereld
Waar gewelddadige overstromingen maar met minder gebrul binnenkomen
Verdronken hun eigen toorn met de woede en vaardigheid van Neptunus.
Dus hield van de twee autoriteiten met gelijke macht
En trok in zichzelf afgestoten kracht."
* "Dan privé wraak op de ruzie van hun vaders,
Toen de bloedige Tybalt, de neef van Romeo, werd gedood
De koele rede snelde zijn bloeddamp voort,
En Tybalts ziel deed een kostbare boetedoening
Voor Romeo's ballingschap."
Metaforen
* "Maar zacht, welk licht breekt daar door het raam?
Het is het oosten en Julia is de zon."
* "Toen hij haar zag, informeerde hij meteen
Welke sneeuwduif vloog op zoek naar haar broednest;
En door zijn ogen het tedere, gewonde hart
Ik kreeg de indruk van de diefstal van haar schoonheid, '