Wat betekenen partizanen in Shakespeare?

Partizanen is een woord dat Shakespeare gebruikte om te verwijzen naar individuen die een bepaalde zaak of factie steunden. Ze waren doorgaans in lijn met de adel of adel van middeleeuws en vroegmodern Europa. In de toneelstukken van Shakespeare worden partizanen vaak gezien als loyale volgelingen van een leider of heerser en worden ze afgeschilderd als helden of schurken, afhankelijk van de context. Enkele opmerkelijke voorbeelden van partizanen in de toneelstukken van Shakespeare zijn de karakters van Edmund, Kent en Gloucester in "King Lear" en Casca en Decius Brutus in "Julius Caesar".