Horace ondersteunt dit advies door verschillende voorbeelden te geven van hoe het leven onzeker is en de dood op elk moment kan komen. Hij wijst erop dat de seizoenen veranderen en de jaren snel voorbijgaan, en dat zelfs de sterkste en gezondste mensen plotseling ziek kunnen worden en sterven. Hij haalt ook het voorbeeld aan van de Trojaanse oorlog, die de vernietiging van Troje en de dood van veel helden tot gevolg had.
In het licht van deze onzekerheid betoogt Horace dat het het beste is om ten volle van het leven te genieten en te genieten van de eenvoudige geneugten die het leven te bieden heeft. Hij moedigt Leuconoe aan om wijn te drinken, naar muziek te luisteren en tijd door te brengen met zijn dierbaren. Hij raadt hem ook aan genereus te zijn en anderen te helpen, en elke dag te leven alsof het zijn laatste is.
Horace besluit de ode door de onvermijdelijkheid van de dood opnieuw te bevestigen en het belang van een zo goed mogelijk leven. Hij spoort Leuconoe aan om te onthouden dat de dood altijd dichtbij is, en dat het beter is een kort maar gelukkig leven te leiden dan een lang en ellendig leven.