Koninklijke kledingkast :De garderobe van de vorst bestond uit een uitgebreide kledingcollectie die voor verschillende gelegenheden werd gebruikt, waaronder theatervoorstellingen. Acteurs van gezelschappen die optreden aan het hof of onder koninklijke bescherming kunnen toegang krijgen tot deze kostuums.
Rijke klanten :Rijke individuen of edellieden die theatergroepen steunden, voorzagen hen vaak van financiële hulp en middelen, waaronder kostuums. Deze kostuums kunnen nieuw zijn of hergebruikt uit de eigen garderobe van de beschermheer.
Theatergezelschappen :Theatergezelschappen hielden soms zelf een collectie kostuums bij die acteurs in hun producties konden gebruiken. Deze kostuums kunnen worden gedeeld tussen verschillende acteurs en producties.
Verhuren en maatwerk :Acteurs kunnen ook kostuums huren of kopen bij gespecialiseerde winkels of kleermakers die zich op de theaterwereld richten. Deze winkels kunnen kant-en-klare kostuums leveren of aangepaste stukken maken op basis van de vereisten van de acteur en het script van het stuk.
Artistieke samenwerking :Acteurs werkten soms samen met kostuumontwerpers om unieke kostuums voor specifieke rollen te creëren. Deze ontwerpers konden kostuums schetsen en maken die waren afgestemd op het karakter van de acteur en de algehele esthetiek van de productie.
Hergebruik en aanpassing :Acteurs hergebruikten vaak kostuums uit andere producties of pasten bestaande kledingstukken aan voor verschillende rollen. Met beperkte middelen was het essentieel om het beste uit de beschikbare kostuums te halen.
Het is vermeldenswaard dat de kostuums die acteurs in het Globe Theatre droegen niet geheel historisch accuraat waren. Elizabethaans theater richtte zich meer op symboliek en visuele representatie dan op historische nauwkeurigheid in kostuums. De nadruk lag op het overbrengen van de sociale status, persoonlijkheidskenmerken en allegorieën van de personages in plaats van het repliceren van specifieke historische kledij.