1. Herhaling :Ntiru begint het gedicht met de herhaalde zinsnede "Ik ben een pauper", waarmee hij onmiddellijk zijn onderwerp vastlegt en de verarmde toestand van de spreker benadrukt. Deze herhaling gaat door het hele gedicht heen en zorgt voor een ritmische structuur die het gevoel van wanhoop van de spreker versterkt.
2. Vergelijkingen :Ntiru gebruikt vergelijkingen om vergelijkingen te maken tussen het armoedige bestaan van de spreker en verschillende objecten of scenario's. De regels 'Ik ben zo dun als een hark / En zo droog als een bot' geven bijvoorbeeld effectief de fysieke achteruitgang van de spreker weer, terwijl de vergelijking met 'een lege zak' zijn diepe gevoel van leegte benadrukt.
3. Metaforen :Het gedicht bevat rijke en suggestieve metaforen die de vergelijking verder reiken dan louter een oppervlakkig niveau. Ntiru verwijst bijvoorbeeld naar de spreker als 'een schaduw van een man' en 'een geest van mezelf', wat suggereert dat armoede hem van zijn identiteit en menselijkheid heeft beroofd.
4. Personificatie :Ntiru personifieert abstracties als ‘armoede’ en ‘honger’, waardoor ze een gevoel van keuzevrijheid krijgen. Deze techniek versterkt de onderdrukkende kracht die armoede op de spreker uitoefent en onderstreept de ontmenselijkende effecten ervan.
5. Afbeeldingen :Het gedicht is gevuld met levendige beelden die krachtige zintuiglijke ervaringen oproepen. De beschrijving van de spreker van 'gezwollen voeten' en 'pijnlijke gewrichten' creëert bijvoorbeeld een diepgeworteld gevoel van zijn fysieke pijn. Op dezelfde manier illustreert het contrast tussen ‘koude, lege kamers’ en ‘uitbundige feesten’ levendig de grote ongelijkheid waarmee hij wordt geconfronteerd.
6. Antithese :Ntiru plaatst contrasterende beelden en ideeën naast elkaar en benadrukt de ongelijkheden en onrechtvaardigheden die in de samenleving heersen. Hij contrasteert bijvoorbeeld het lot van de spreker met de extravagantie van de rijken, waardoor een gevoel van verontwaardiging en morele verontwaardiging ontstaat.
7. Hyperbool :De spreker gebruikt hyperbool om de intensiteit en omvang van zijn lijden te benadrukken. Regels als "Ik heb duizend jaar geleefd / In deze donkere afgrond" en "Mijn maag gromt als een wild beest" brengen de overweldigende aard van zijn ervaringen en de meedogenloze greep van armoede over.
Door deze literaire middelen in te zetten, schrijft Richard Ntiru een aangrijpend en tot nadenken stemmend gedicht dat een stem geeft aan de verarmden en gemarginaliseerden, en licht werpt op de dringende behoefte aan sociale verandering.