‘Zijn of niet zijn, dat is de vraag:
Of het nobeler is om te lijden
De slingers en pijlen van een buitensporig fortuin,
Of om de wapens op te nemen tegen een zee van problemen,
En door zich te verzetten, een einde maken aan hen? Sterven, slapen –
Niet meer - en door een slaap om te zeggen dat we eindigen
Het verdriet en de duizend natuurlijke schokken
Dat vlees is erfgenaam van, het is een voleinding
Vrom te wensen over. Sterven, slapen –
Om te slapen, misschien om te dromen:ja, daar zit het probleem,
Want welke dromen kunnen er in die doodsslaap komen
Wanneer we deze sterfelijke spiraal van ons af hebben geschud,
Moet ons een pauze geven."
In deze passage gebruikt Shakespeare blanco verzen om een contemplatieve en reflecterende toon te creëren, waarbij diepgaande filosofische vragen worden onderzocht aan de hand van de monoloog van de hoofdpersoon, Hamlet.