1. Het verstrijken van de tijd: Het gedicht speelt zich af tegen de achtergrond van een vervagende dag en legt de overgang van schemering naar nacht vast. Deze setting symboliseert het onverbiddelijke verstrijken van de tijd en de vergankelijkheid van het leven. De spreker reflecteert op hoe de wereld om hem heen in de loop van de tijd is veranderd en hoe bepaalde momenten en ervaringen verloren zijn gegaan of vergeten.
2. Geheugen: Het gedicht is gevuld met levendige herinneringen uit het verleden van de spreker, vooral uit zijn kindertijd. Deze herinneringen worden geactiveerd door de bezienswaardigheden en geluiden van de natuurlijke wereld, zoals het ritselen van bladeren en het gezang van een merel. Door het herinneren kan de spreker opnieuw verbinding maken met zijn verleden en tijdelijk momenten heroveren die al lang voorbij zijn.
3. Zoeken naar betekenis: Het gedicht onderzoekt de zoektocht van de spreker naar betekenis en doel in het leven. Hij vraagt zich af of de ogenschijnlijk willekeurige en vaak onbeduidende gebeurtenissen uit het dagelijks leven een diepere betekenis hebben of dat het slechts vluchtige momenten zijn die in de vergetelheid verdwijnen. Het gedicht weerspiegelt de innerlijke strijd van de spreker om de wereld om hem heen te begrijpen en een gevoel van vervulling in zijn bestaan te vinden.
4. Eenzaamheid en isolatie: De spreker bevindt zich vaak alleen in de natuurlijke wereld, of hij nu door een veld, langs een pad of in een drukke straat loopt. Deze eenzaamheid stelt hem in staat na te denken over zijn gedachten en gevoelens, maar benadrukt ook zijn gevoel van isolatie en ontkoppeling van de mensen om hem heen. Het gedicht onderzoekt de spanning tussen het verlangen van de spreker naar verbinding en zijn gevoelens van vervreemding.
5. Sterfte: Het gedicht raakt ook het thema sterfelijkheid, waarbij de spreker nadenkt over de eindigheid van het menselijk leven. Het terugkerende beeld van het vervagende licht suggereert de onvermijdelijkheid van de dood en de vluchtige aard van het bestaan. Het gedicht zet de spreker aan om na te denken over zijn eigen sterfelijkheid en de erfenis die hij zal achterlaten.
Over het geheel genomen is 'The Walk' een contemplatief gedicht dat de thema's tijd, herinnering, de zoektocht naar betekenis, eenzaamheid en sterfelijkheid onderzoekt. Door de reflecties van de spreker op zijn eigen ervaringen en het veranderende landschap presenteert Hardy een aangrijpende verkenning van de menselijke conditie en de complexiteit van het leven.