Het gedicht presenteert Ulysses als een rusteloos en ambitieus individu dat, ondanks zijn hoge leeftijd en prestaties uit het verleden, wordt gedreven door een onverzadigbaar verlangen om nieuwe ontdekkings- en ontdekkingsreizen te ondernemen. Hij verlangt ernaar los te komen van de beperkingen van een vast bestaan en zich te wagen op onbekende gebieden, op zoek naar vervulling en een dieper begrip van de wereld en zijn plaats daarin.
Door het hele gedicht heen benadrukt Tennyson de onwankelbare vastberadenheid van Ulysses om het onbekende onder ogen te zien en de uitdagingen aan te gaan die ons te wachten staan. Hij weigert toe te geven aan zelfgenoegzaamheid of op zijn lauweren te rusten, maar omarmt in plaats daarvan de roep van avontuur en het nastreven van kennis. Hij beschouwt het leven als een voortdurende reis, gevuld met zowel triomfen als mislukkingen, en gelooft dat ware groei en zelfrealisatie door deze ervaringen kunnen worden bereikt.
Het gedicht benadrukt het contrast tussen de avontuurlijke geest van Odysseus en de meer vaste levens van de mensen om hem heen, met name zijn zoon Telemachus en de vrijers die strijden om de hand van zijn vrouw Penelope. Ulysses verlangt naar de opwinding en uitdagingen van zijn vorige reizen en voelt zich rusteloos in zijn huidige huiselijke omgeving.
Bovendien onderzoekt Tennyson de thema's sterfelijkheid en nalatenschap in het gedicht. Ulysses denkt na over zijn prestaties uit het verleden en de impact die hij op de wereld heeft gemaakt, maar hij erkent ook dat zijn tijd beperkt is. Hij wil het beste uit zijn resterende jaren halen en een blijvende erfenis nalaten, niet alleen voor zijn familie maar ook voor toekomstige generaties.
In wezen viert "Ulysses" de ontembare menselijke geest en het nastreven van kennis, avontuur en zelfrealisatie, ongeacht leeftijd of omstandigheden. Het moedigt individuen aan om de uitdagingen en onzekerheden van het leven te omarmen en voortdurend te streven naar groei en vervulling.