De teksten suggereren dat Taylor moeite heeft om zijn dierlijke aard te verzoenen met zijn menselijke kant. Hij zingt over hoe hij door zijn dierlijke instincten "aan de grond vastgebonden" is, maar ook verlangt naar vrijheid.
Het nummer verwijst ook naar thema's als pijn, lijden en verlies. Taylor zingt over hoe hij door het leven ‘neergeslagen’ en ‘gebroken’ is, maar hoe hij weigert op te geven.
Het nummer eindigt uiteindelijk met een toon van hoop:hij worstelt misschien met de dualiteit, maar hij is vastbesloten een soort evenwicht te vinden tussen zijn dierlijke en menselijke kanten.