1. Artistiek doel:
- Grieks theater: Grieks theater was vaak bedoeld om religieuze toewijding te inspireren, het publiek voor te lichten over morele waarden en de menselijke natuur en universele thema's te verkennen.
- Shakespeareaans Theater: Shakespeareaans theater concentreerde zich op entertainment en het vertellen van verhalen, waarbij complexe plots, personages en thema's werden verweven om emotionele reacties op te roepen en een gevoel van verwondering te creëren.
- Brechtiaans Theater: Brechts theater had een politiek en didactisch doel. Het was bedoeld om kritisch denken uit te lokken, sociale normen uit te dagen en het publiek aan te moedigen de wereld in twijfel te trekken en te veranderen.
2. Betrokkenheid van het publiek:
- Grieks theater: Griekse theatervoorstellingen probeerden het publiek door middel van illusie en emotionele manipulatie mee te nemen naar de fictieve wereld van het stuk.
- Shakespeareaans Theater: Shakespeareaans theater had ook tot doel het publiek onder te dompelen in het verhaal en een krachtige emotionele reactie op te roepen.
- Brechtiaans Theater: Brecht vermeed opzettelijk het creëren van illusies. Hij gebruikte strategieën zoals het rechtstreeks aanspreken van het publiek, gefragmenteerde scènes en metatheatrale elementen om het publiek bewust bewust te maken van de kunstgrepen van het theater en hen aan te moedigen de boodschap van het stuk kritisch te onderzoeken.
3. Structuur en vorm:
- Grieks theater: Griekse toneelstukken volgden vaak een vaste structuur met een proloog, afleveringen, een climax en een resolutie.
- Shakespeareaans Theater: Toneelstukken van Shakespeare vertoonden structurele variatie, met een mix van komische en tragische elementen en een structuur van vijf bedrijven die een ingewikkelde plotontwikkeling mogelijk maakte.
- Brechtiaans Theater: Brecht ontwikkelde een niet-lineaire, episodische vertelstijl. Hij ontwrichtte traditionele dramatische conventies door technieken als montage, flash-forwards en onderbrekingen te gebruiken om het verhaal te doorbreken en kritische analyse aan te moedigen.
4. Karakterisering:
- Grieks theater: Griekse karakters symboliseerden vaak universele eigenschappen en morele waarden, vertegenwoordigden grotere maatschappelijke kwesties en fungeerden als spreekbuis voor de ideeën van de toneelschrijver.
- Shakespeareaans Theater: Shakespeare creëerde goed afgeronde en complexe karakters en verkende hun psychologische diepgang, motivaties en interacties.
- Brechtiaans Theater: Brechts karakters waren vaak archetypen of karikaturen, die maatschappelijke archetypen of sociale klassen vertegenwoordigden. Ze werden vaak op afstand gehouden en gepresenteerd als observatieobjecten, waardoor het publiek hun gedrag kritisch kon onderzoeken.
5. Taal en stijl:
- Grieks theater: Het Griekse theater gebruikte poëtische en verheven taal, waarbij lyrische verzen werden gebruikt om de emotionele impact te vergroten en symbolische betekenissen over te brengen.
- Shakespeareaans Theater: De toneelstukken van Shakespeare getuigen van taalbeheersing, met rijke beelden, welsprekende toespraken en slimme woordspelingen.
- Brechtiaans Theater: Brecht nam een meer directe, informele en didactische taalstijl aan. Hij gebruikte eenvoudige dialogen en liedjes met eenvoudige, repetitieve teksten om zijn ideeën duidelijk over te brengen.