Abstract drama vindt zijn oorsprong in het begin van de 20e eeuw, toen kunstenaars en schrijvers begonnen te experimenteren met nieuwe expressievormen die zich losmaakten van traditionele conventies. Enkele van de sleutelfiguren in het abstracte drama zijn Bertolt Brecht, Antonin Artaud en Samuel Beckett.
Abstracte drama's kunnen een uitdaging zijn voor een publiek dat gewend is aan meer traditionele vormen van theater, maar ze kunnen ook zeer de moeite waard zijn. Door nieuwe mogelijkheden voor theatrale expressie te openen, kan abstract drama ons helpen de wereld op nieuwe manieren te zien.
Enkele voorbeelden van abstract drama zijn:
- Samuel Beckett wacht op Godot (1948) is een toneelstuk over twee zwervers die wachten op een mysterieuze figuur genaamd Godot. Het stuk zit vol symboliek en volgt geen traditionele plotstructuur.
- De Driestuiversopera van Bertolt Brecht (1928) is een satirisch toneelstuk dat het verhaal vertelt van een crimineel genaamd Macheath en zijn relaties met drie vrouwen. Het stuk gebruikt muziek en dans om een unieke theatrale ervaring te creëren.
- The Theatre of Cruelty van Antonin Artaud (1932) is een manifest dat Artauds visie op een nieuw soort theater schetst. Artaud betoogde dat theater een fysieke en emotionele ervaring moet zijn die de zintuigen van het publiek uitdaagt.
Abstracte drama's zijn te vinden in alle culturen over de hele wereld. Ze bieden een unieke manier om de wereld en de menselijke conditie te ervaren.