Othello zelf :Sommigen beweren dat de tragische ondergang van Othello uiteindelijk het gevolg is van zijn eigen karakterfouten. Zijn intense jaloezie en gevoeligheid voor manipulatie maken hem kwetsbaar voor de plannen van Iago. Zijn onvermogen om zijn emoties onder controle te houden en rationeel te denken leidt tot overhaaste beslissingen die bijdragen aan de tragische uitkomst.
Jago :Iago wordt vaak gezien als de belangrijkste slechterik en de drijvende kracht achter de tragedie. Zijn sluwe, kwaadaardige en bedrieglijke karakter brengt hem ertoe een web van leugens en manipulaties te orkestreren om Othello's geluk en reputatie te vernietigen. Iago's machinaties manipuleren niet alleen Othello, maar exploiteren ook de zwakheden van anderen, waardoor de weg wordt geëffend voor een ramp.
Desdemona :Sommige analyses suggereren dat Desdemona's gebrek aan keuzevrijheid en haar onvermogen om zichzelf adequaat te verdedigen ook bijdragen aan de tragedie. Haar onwankelbare vertrouwen in Othello en haar onwil om zich uit te spreken tegen de beschuldigingen van Iago verhinderen haar haar naam te zuiveren en het tragische lot dat haar overkomt te voorkomen.
Anderen :Extra personages, zoals Roderigo en Cassio, spelen een rol in de gebeurtenissen, maar hun bijdragen aan de tragedie worden vaak als secundair gezien vergeleken met de hierboven besproken primaire figuren.
Uiteindelijk presenteert ‘Othello’ een complex verhaal met onderling verbonden factoren die tot de tragische conclusie leiden. Het stuk onderzoekt hoe karakterfouten, externe manipulaties en maatschappelijke krachten individuen kunnen verstrikken in een web van destructieve en onomkeerbare gevolgen.