1. Schuldgevoel en wroeging:Nadat hij Duncan heeft vermoord, voelt Macbeth zich overweldigd door schuldgevoelens en wroeging. Hij begint te hallucineren, ziet de geest van Banquo en is bang voor vergelding voor zijn daden. Deze psychologische effecten maken het moeilijk voor hem om met zijn misdaad om te gaan en verder te gaan.
2. Verlies van onschuld:Macbeths moord op Duncan markeert een belangrijk keerpunt in zijn karakter. Hij overschrijdt een morele grens en verliest zijn onschuld. Dit verlies weegt zwaar op hem, omdat hij het gevoel heeft dat hij nooit meer terug kan naar de persoon die hij voorheen was.
3. Angst voor de gevolgen:Macbeth is voortdurend bang voor de gevolgen van zijn misdaad. Hij maakt zich zorgen dat hij wordt opgepakt en gestraft, en hij vreest de mogelijkheid van vergelding door anderen die misschien wraak willen nemen. Deze angst houdt hem in een staat van paranoia en angst.
4. Isolatie en eenzaamheid:Macbeths misdaad isoleert hem van anderen. Hij wordt teruggetrokken en achterdochtig en duwt zijn vrouw, Lady Macbeth, en zijn vrienden weg. Dit isolement verergert zijn schuldgevoel en maakt het moeilijker voor hem om met zijn emoties om te gaan.
5. Ambitie en macht:Macbeths aanvankelijke motivatie om Duncan te vermoorden is zijn ambitie naar macht. Nadat hij de misdaad heeft gepleegd, komt hij er echter achter dat de macht die hij verkrijgt hem geen voldoening of geluk brengt. In plaats daarvan vergroot het alleen maar zijn schuldgevoel en ellende.
Over het geheel genomen is het onvermogen van Macbeth om met zijn misdaad om te gaan het gevolg van een combinatie van psychologische kwelling, morele conflicten, angst en de leegte die voortkomt uit het koste wat het kost macht nastreven.