Tijdens de Renaissance verschoof het patronaat voor drama van de elite naar de massa, waardoor het bedienen van een breder publiek leidde tot de diversificatie van thema's en stijlen.
Opkomst van het secularisme:
Middeleeuws theater was in de eerste plaats religieus van aard, maar tijdens de Renaissance was er een toename van seculiere thema's, met de nadruk op liefde, geschiedenis en moraliteit.
Ontwikkeling van theaterruimtes :
Gespecialiseerde theaterruimtes, zoals het Globe Theatre, werden gebouwd om de theatrale ervaring te verbeteren. Deze theaters boden plaats aan een groter publiek en hadden verbeterde podiumfaciliteiten.
Toegenomen populariteit van lokale talen:
Drama verschoof van het Latijn naar lokale volkstalen, waardoor het toegankelijker en herkenbaarder werd voor de algemene bevolking.
Renaissance-invloed op inhoud:
Renaissance-ideeën, zoals het humanisme en de viering van het individu, gaven drama een grotere emotionele diepgang en psychologische complexiteit.
Heropleving van klassieke toneelstukken :
Oude Griekse en Romeinse drama's werden nieuw leven ingeblazen, wat veel toneelschrijvers uit de Renaissance inspireerde en hun schrijfstijl vormgaf.
Opkomst van professionele acteurs:
Er ontstonden professionele acteergroepen, wat leidde tot meer verfijnde uitvoeringen en karakterportretten.
Inclusie van muziek en dans:
Muziek en dans werden een integraal onderdeel van toneelstukken, waardoor het spektakel en de emotionele impact werden vergroot.
Ontwikkeling van de "vijf-wetten"-structuur:
Sommige toneelschrijvers uit de Renaissance namen de structuur van "vijf bedrijven" over, beïnvloed door klassiek drama.
Belang van spektakel:
Renaissance-drama gericht op uitgebreid toneelwerk, met grootse decorontwerpen en speciale effecten.