In deze specifieke scène vindt Hamlet Claudius alleen en kwetsbaar, maar hij kiest ervoor hem op dat moment niet te vermoorden omdat hij gelooft dat het verkeerd zou zijn om dat te doen terwijl hij aan het bidden is. Hamlet beweert dat als hij Claudius doodt terwijl hij aan het bidden is, de ziel van Claudius rechtstreeks naar de hemel zou gaan, en dat Hamlet net zo schuldig zou zijn aan zonde als Claudius. In plaats daarvan besluit Hamlet even te wachten als Claudius niet aan het bidden is, zodat hij ervoor kan zorgen dat Claudius' ziel naar de hel gaat waar hij thuishoort.