In zijn geschriften en toespraken pleitte Brutus voor het belang van zelfdiscipline en het cultiveren van deugden. Hij benadrukte de noodzaak om verstandig te handelen, je passies onder controle te houden en trouw te blijven aan je morele principes. Het stoïcijnse perspectief van Brutus beïnvloedde zijn eigen gedrag, evenals zijn verwachtingen en evaluaties van de acties van anderen.
Adel en deugd :Brutus geloofde in het belang van adel, eer en deugd als leidende krachten voor menselijk gedrag. Hij associeerde bepaalde gedragingen en handelingen met het ideaal van een nobel en deugdzaam persoon. Hij waardeerde bijvoorbeeld moed, integriteit, loyaliteit en de vervulling van iemands plichten.
Brutus maakte vaak gebruik van de voorbeelden van historische figuren en illustere voorouders om zijn standpunten over nobel gedrag te illustreren. Hij was van mening dat iemands reputatie en nalatenschap in belangrijke mate werden bepaald door hun daden, en hij streefde ernaar deze deugden in zijn eigen leven te illustreren.
Politieke motivaties :Brutus' verklaringen voor gedrag werden ook gevormd door zijn politieke doelstellingen en opvattingen over de Romeinse Republiek. Hij bekeek veel beslissingen en acties van individuen door de lens van politieke plicht, publieke dienstverlening en het behoud van het republikeinse systeem.
Voor Brutus werden bepaalde gedragingen gerechtvaardigd of veroordeeld op basis van hun impact op de politieke en sociale stabiliteit van Rome. Hij geloofde dat individuen de verantwoordelijkheid hadden om prioriteit te geven aan het algemeen welzijn boven persoonlijke verlangens of ambities, en hij verwachtte van anderen dat ze in overeenstemming met deze principes zouden handelen.
Concluderend:Brutus' verklaring van gedrag is gebaseerd op de stoïcijnse filosofie, de Romeinse deugd van nobilitas, en zijn begrip van politieke plichten binnen de Romeinse Republiek. Deze factoren beïnvloedden zijn beoordeling van de acties van anderen en zijn leidende principes voor persoonlijk gedrag.