1. Verwerping van Creons waarschuwing:
Wanneer Creon Oedipus waarschuwt het onderzoek naar de moord op Laius niet voort te zetten, beschuldigt Oedipus hem van ontrouw en pogingen om de macht te grijpen. Hij wijst de zorgen van Creon van de hand en staat erop het onderzoek voort te zetten, waarmee hij blijk geeft van zijn zelfverzekerdheid en minachting voor het advies van anderen.
2. Confrontatie met Tiresias:
Tijdens zijn ontmoeting met de blinde profeet Tiresias raakt Oedipus steeds geïrriteerder en afwijzender als Tiresias zinspeelt op de waarheid over Oedipus' verleden. Hij beschuldigt Tiresias ervan een bedrieger te zijn en impliceert dat hij samenspant met Creon om hem te ondermijnen. De arrogantie van Oedipus weerhoudt hem ervan de mogelijkheid te overwegen dat Tiresias over waardevolle informatie beschikt.
3. Verwerping van de profetie:
Wanneer Tiresias de profetie onthult dat Oedipus zijn vader zal vermoorden en met zijn moeder zal trouwen, verwerpt Oedipus de voorspelling heftig. Hij doet het af als onzin en beweert dat Tiresias wordt gemotiveerd door persoonlijke wrok. De weigering van Oedipus om de mogelijkheid van zijn eigen schuld te aanvaarden onderstreept zijn overmoedige geloof in zijn onkwetsbaarheid.
4. Beschuldigingen tegen Creon en Tiresias:
Naarmate het stuk vordert en de waarheid over Oedipus' verleden aan het licht komt, wordt hij steeds defensiever en paranoïde. Hij beschuldigt zowel Creon als Tiresias ervan tegen hem samen te zweren en probeert hun woorden in diskrediet te brengen. De arrogantie van Oedipus weerhoudt hem ervan zijn fouten te erkennen en de verantwoordelijkheid voor zijn daden te aanvaarden.
5. Zelfrechtvaardiging:
Zelfs nadat zijn tragische lot is onthuld, blijft Oedipus hoogmoed tonen door te proberen zijn daden te rechtvaardigen. Hij stelt dat zijn misdaden onbedoeld waren en dat hij niet geheel de schuld heeft. Zijn zelfrechtvaardiging demonstreert zijn onvermogen om de gevolgen van zijn daden volledig te begrijpen en er verantwoordelijkheid voor te nemen.
De hoogmoed van Oedipus leidt uiteindelijk tot zijn ondergang, omdat hij zijn eigen tekortkomingen en beperkingen niet onderkent. Zijn buitensporige trots en arrogantie weerhouden hem ervan de waarheid in te zien en de nodige stappen te ondernemen om zijn tragische lot af te wenden.