Bruno is een complex personage in de roman 'De jongen in de gestreepte pyjama'. Hij is een Duitse jongen die tijdens de Holocaust in nazi-Duitsland leeft. Bruno's vader is een nazi-officier en Bruno groeit op in een zeer bevoorrechte en beschutte omgeving. Hij is zich niet bewust van de verschrikkingen van de Holocaust en beschouwt het concentratiekamp bij zijn huis als een mysterieuze 'boerderij'.
Bruno is een vriendelijk en meelevend kind, en hij raakt gehecht aan Shmuel, een joodse jongen die in het concentratiekamp woont. Bruno's vriendschap met Shmuel helpt hem de ware aard van de Holocaust te begrijpen, wat er uiteindelijk toe leidt dat hij zijn nazi-opvoeding in twijfel trekt.
Bruno's levensstijl
Bruno's levensstijl is heel anders dan die van Shmuel. Bruno woont in een groot, comfortabel huis en hij heeft alles wat hij zich maar kan wensen. Hij heeft een liefhebbend gezin, een bijlesdocent die hem thuis lesgeeft, en veel speelgoed om mee te spelen. Bruno kan ook op vakantie aan zee.
Shmuel daarentegen woont in een concentratiekamp. Hij is opgesloten in een prikkeldraadomheining en heeft voortdurend honger, kou en angst. Shmuel's ouders zijn vermoord in de gaskamers van Auschwitz, en hij wordt opgevoed door een voogd genaamd Pavel. Pavel leert hem hoe belangrijk overleven is, en hij helpt Shmuel zijn hoop te behouden.
Bruno's levensstijl is een microkosmos van het rassenbeleid van de nazi's. De nazi's geloofden dat het Arische ras superieur was aan alle andere rassen, en zij behandelden niet-Ariërs als inferieure wezens. Bruno's bevoorrechte levensstijl is het resultaat van zijn Arische afkomst, terwijl het ellendige bestaan van Shmuel het resultaat is van zijn Joodse afkomst.
Het contrast tussen Bruno's levensstijl en Shmuel's levensstijl benadrukt de onmenselijkheid van de Holocaust. Het laat ook zien hoe het rassenbeleid van de nazi's miljoenen levens verwoestte.