* Code van Hammurabi (c. 1750 v.Chr.): Deze Babylonische code was een uitgebreide set wetten uitgehouwen op een grote stenen pilaar. Het is ontworpen om eerlijkheid en voorspelbaarheid in juridische zaken te waarborgen, ter vervanging van de willekeurige en inconsistente uitspraken uit het verleden.
* Twaalf tabellen (c. 450 v.Chr.): Deze Romeinse wettelijke code, ingeschreven op twaalf bronzen tabletten, diende als een basis voor de Romeinse wetgeving. Het vereenvoudigde en formaliseerde bestaande douane en tradities, waardoor de wet transparanter en toegankelijker is voor de burgers.
* de code van Justinian (c. 533 CE): Dit complexe orgaan van de Romeinse wetgeving, samengesteld onder keizer Justinianus, geconsolideerd en reorganiseerde het bestaande rechtssysteem. Het verduidelijkte en systematiseerde wetten, waardoor ze consistenter en beheersbaarder werden.
Alle drie de voorbeelden vertegenwoordigen pogingen om een schriftelijk en georganiseerd juridisch kader te creëren, ter vervanging van de eerdere afhankelijkheid van ongeschreven douane en mogelijk willekeurige uitspraken. Deze stap naar codificatie zorgde voor meer transparantie, stabiliteit en voorspelbaarheid in hun respectieve samenlevingen.