* De dood is verslagen: De titel van het gedicht verkondigt dat de dood uiteindelijk niet zal zegevieren, en het gedicht zelf biedt verschillende beelden van wederopstanding en vernieuwing. De spreker beschrijft de doden bijvoorbeeld als ‘zaadjes in het oog van de zon’ die ‘in hun ketenen zingen als de zee’. Deze beelden suggereren dat de doden niet echt verdwenen zijn, maar dat ze wachten om herboren te worden in een nieuw leven.
* Liefde is sterker dan de dood: De spreker bevestigt de kracht van liefde om de dood te overstijgen. Hij zegt:'Liefde zal ons kussen zijn, en de aarde onze matras', en 'Onze handen zullen samengevoegd worden, en onze aderen zullen rivieren van wijn zijn.' Deze beelden van fysieke intimiteit en gemeenschap suggereren dat liefde een kracht is die de levenden en de doden kan verenigen, en dat het ons kan helpen de angst voor de dood te overwinnen.
* De menselijke geest is ontembaar: De spreker spreekt een sterk geloof uit in de veerkracht en kracht van de menselijke geest. Hij zegt:‘Ook al zijn de sterren stof en de zon koud, en de maan een dode witte steen’, zullen we nog steeds ‘in de zon zingen’. Dit beeld van zingen in tijden van tegenspoed suggereert dat de menselijke geest in staat is zelfs de moeilijkste uitdagingen te overwinnen.
Dylan Thomas's "Death Shall Have No Dominion" is een krachtige en ontroerende meditatie over de thema's dood, liefde en de menselijke geest. Het gedicht biedt een visie van hoop en verlossing in het aangezicht van de dood, en bevestigt de kracht van liefde en de ontembare kracht van de menselijke geest.