Excuses weven een web, waardoor waarheid en licht verduisterd worden.
Als dieven in de nacht stelen ze de kans weg,
Om het zelf te confronteren en een tweede blik te omarmen.
Ze fluisteren zachtjes, met verleidelijke gratie,
Van redenen waarom we afdwalen en niet onder ogen zien
Onze eigen tekortkomingen, de gebreken die we verkiezen te verbergen,
In hun omhelzing werd de verantwoordelijkheid ontkend.
Maar ze zijn zwak, deze mantels van zelfbedrog,
Want de waarheid zal uitkomen en de afrekening is voltooid
Ligt te wachten in de schaduwen die ze creëren,
Een afrekening die we niet kunnen verdrijven.