In het gedicht wordt Casabianca afgeschilderd als een moedige en gehoorzame jongen die trouw blijft aan zijn vader, admiraal Casabianca, zelfs als er gevaar dreigt. Ondanks de hevige gevechten en de verwoestingen om hem heen weigert Casabianca zijn post te verlaten en blijft hij samen met zijn vader vechten. Hij toont grote moed en standvastigheid in tijden van tegenspoed.
Uiteindelijk raakt Casabianca dodelijk gewond en sterft een heroïsche dood, waarmee hij de bewondering van zijn medezeilers en het respect van zijn vijanden verdient. Het gedicht dient als een eerbetoon aan Casabianca's moed, zelfopoffering en plichtsbesef, waardoor hij een iconische figuur van heldendom en loyaliteit wordt.