"De rijstterrassen van Banaue" door William Henry Scott
In de hooglanden van Luzon, een wonder zo groots,
Waar de arbeid van de mens het land uitsnijdt,
Zie de rijstterrassen, rij op rij,
Een tapijt van groen, sereen en puur.
Stijgend als stappen naar de hemel erboven,
Deze terrasvormige velden, een werk van liefde,
Door het Ifugao-volk, dat door de jaren heen
De ongetemde speren van de natuur.
Met eeuwenoude kennis en geduldig zwoegen,
Ze vormden de bergen met onwrikbare folie,
Hellingen transformeren in smaragdgroene watervallen,
Waar vruchtbare grond en water vlechten.
Elk terras is een bewijs van hun vakmanschap,
Een symfonie van harmonie en wil,
Waar leven en levensonderhoud met elkaar verweven zijn,
In een ritme van het goddelijke ontwerp van de natuur.
Oh, de schoonheid die zich voor het oog ontvouwt,
Terwijl wolken dansen en zonnestralen zachtjes strijken,
Een heiligdom van vrede, een tijdloze genade,
Waar het land een verhaal vertelt over zijn heilige ruimte.
Dus laten we ons verbazen over dit zo grootse wonder,
De rijstterrassen van Banaue, ons geliefde land,
Een symbool van veerkracht, ongekend erfgoed,
Een schat die we voor altijd zullen aanschouwen.
"De legende van de pijnboom" door Lydia Villanueva
In het hart van de Cordilleras,
Waar legendes door de tijdperken fluisterden,
Daar stond een dennenboom, groot en krachtig,
Zijn takken strekken zich uit over oude verhalen.
Ooit was het een dappere krijger,
Die zijn stam met moed verdedigde,
Maar een vloek overkwam hem, fel en verschrikkelijk,
Verander hem in hout en vuur.
Nu, geworteld in de berghelling,
De dennenboom kijkt geduldig toe,
Terwijl zijn geest het land en de lucht bewaakt,
Een symbool van kracht die naar de hemel reikt.
Zijn takken versierd met groene naalden,
Als speren van krijgers die ongezien glanzen,
En in het ritselen van zijn bladeren,
Echo's van veldslagen, geschiedenisweefsels.
In de stilte van de schemering en het maanverlichte licht,
De dennenboom staat, voor altijd bewust,
Fluisterende geheimen voor de zachte bries,
Van het verhaal van een krijger dat nooit ophoudt.
Dus laten we luisteren, met een oprecht hart,
Aan de legende van de pijnboom, vereerd,
Want in zijn aanwezigheid vinden we het spoor,
Van oude overlevering, een tijdloze omhelzing.
"Whispers of the Wind" door Angelo Trinidad
In de bergen waar gefluister zich vermengt,
Cordillera's omhelzing, mijn geest overstijgt,
Waar verhalen verweven zijn in vers en lied,
Draag de echo's waar ik bij hoor.
Te midden van dennenbossen, hoog en groots,
Gefluister van de wind, een oud bevel,
Zingen van verhalen over veerkrachtige en sterke stammen,
Hun tradities levend in het lied van de natuur.
De wind draagt geheimen uit het verleden met zich mee,
Van de wijsheid van voorouders die eeuwig duurt,
In tribale dansen en rituelen sereen,
De bergen komen tot leven, hun geesten komen samen.
Oh, Cordillera, jouw schoonheid diepgaand,
Je mysteries ontrafelen, diepgaand,
In elke kiezelsteen en trapsgewijze stroom,
Legenden ontvouwen zich als een wakende droom.
Dus laat mij dwalen door jouw rustige omhelzing,
Waar het gefluister van de wind een heilige plaats vindt,
En terwijl ik naar hun zachte kunst luister,
Moge mijn ziel troost vinden, een gloednieuw begin.
In deze gedichten vangen we een glimp op van het rijke culturele erfgoed en de natuurlijke wonderen van de administratieve regio Cordillera, met zijn ontzagwekkende landschappen, inheemse tradities en boeiende verhalen die lezers blijven inspireren en boeien.