- Theorie van de oorsprong van het leven door A. I. Oparin
Deze theorie, voorgesteld in 1924 door een Russische biochemicus, Aleksandr Ivanovitsj Oparin, stelde dat het leven voortkwam uit anorganische en organische verbindingen als resultaat van chemische evolutie en omgevingsfactoren zoals hitte, licht, enz.
De theorie van Oparin was gebaseerd op het idee dat de vroege atmosfeer van de aarde van nature reducerend was en gassen bevatte zoals methaan (CH4), ammoniak (NH3), waterdamp (H2O) en waterstof (H2). Hij stelde voor dat deze gassen, onder invloed van energiebronnen zoals bliksem, ultraviolette (UV) straling van de zon en vulkanische hitte, eenvoudige organische moleculen hadden kunnen vormen.
Oparin betoogde dat toen de primitieve aarde afkoelde, deze eenvoudige moleculen zich verenigden om complexe organische verbindingen te vormen, zoals aminozuren, nucleotiden en suikers, die de bouwstenen van het leven vormden. Zo leidde de geleidelijke progressie van anorganische naar organische moleculen uiteindelijk tot de vorming van de eerste primitieve levensvormen.
Oparins theorie legde de basis voor het begrip hoe het leven op natuurlijke wijze uit niet-levende materie had kunnen ontstaan en vormde een raamwerk voor daaropvolgende experimenten op het gebied van abiogenese, waaronder die uitgevoerd door Stanley Miller en Harold Urey in 1953.