Wie spreekt de spreker aan in een dramatische monoloog?

In een dramatische monoloog richt de spreker zich tot een stille of niet-reagerende luisteraar, vaak een levenloos object of een afwezige persoon, om hun innerlijke gedachten en emoties te onthullen. Deze vorm van poëzie maakt een diep persoonlijke en introspectieve verkenning van het karakter, de motivaties en ervaringen van de spreker mogelijk. Door hun monoloog op een specifieke geadresseerde te richten, creëert de spreker een gevoel van intimiteit en directheid, trekt het publiek in hun wereld en brengt hun diepste gevoelens en conflicten over.