1. Om het isolement en innerlijke conflict van Lomov te benadrukken :Een monoloog geeft het publiek rechtstreeks toegang tot Lomovs diepste gedachten en gevoelens, zonder tussenkomst van andere personages. Dit kan zijn gevoel van isolatie en interne strijd helpen benadrukken terwijl hij zijn complexe gevoelens jegens Natalya en hun families navigeert.
2. Om een gevoel van intimiteit te creëren tussen het publiek en het personage :Monologen kunnen een gevoel van intimiteit creëren tussen het publiek en het personage door het publiek een kijkje te geven in hun meest persoonlijke gedachten en emoties. Hierdoor kan het publiek zich inleven in Lomov en zijn emotionele reis dieper ervaren.
3. Om spanning en dramatische spanning op te bouwen :Door de dialoog achterwege te laten, kan Tsjechov spanning en dramatische spanning opbouwen terwijl het publiek wacht op de volgende zet van Lomov. Dit kan de impact van zijn uiteindelijke confrontatie met Natalya en hun families vergroten.
4. Om komische verlichting te bieden :Het contrast tussen Lomovs interne monoloog en zijn externe interacties met Natalya en haar familie kunnen humoristische momenten creëren, die komische verlichting bieden te midden van de spanning van de aanzoekscène.
5. Om het universele karakter van Lomovs ervaringen te benadrukken :Door Lomovs gedachten en gevoelens rechtstreeks aan het publiek te presenteren, kan Tsjechov de universele aspecten van zijn karakter en ervaringen benadrukken. Hierdoor kan het publiek zich op persoonlijk niveau met Lomov identificeren en reflecteren op hun eigen uitdagingen en onzekerheden in relaties.