Hoe lijken Grass en Stevens (de anekdote van Jar) op elkaar?

In het gedicht 'Anecdote of the Jar' van Wallace Steven plaatst de spreker een gewone glazen pot op een heuvel in Tennessee en observeert hoe de aanwezigheid ervan het omringende landschap transformeert. De pot wordt een centraal punt waarrond de spreker nieuwe details en patronen in de natuurlijke wereld opmerkt. De aanwezigheid van de pot creëert ook een gevoel van orde en harmonie, omdat hij zijn geometrische vorm oplegt aan de chaotische wildernis.

Op dezelfde manier observeert de spreker in het gedicht 'The Grass' van Emily Dickinson de manier waarop een grassprietje de verwachtingen en conventies van de natuurlijke wereld kan ontwrichten en uitdagen. Het gras weigert zich te conformeren aan de nette en ordelijke patronen van het menselijk leven, en beweert in plaats daarvan zijn eigen wildheid en individualiteit. Door een eenvoudig object in een natuurlijke omgeving te plaatsen, verkennen beide gedichten de complexe relatie tussen de natuurlijke en de menselijke wereld, waarbij ze de natuur gebruiken om menselijke verwachtingen en aannames uit te dagen en te ontwrichten.