1. "Sterren verbergen je vuur, / Laat het licht mijn zwarte en diepe verlangens niet zien." (Acte I, Scène IV):Dit terzijde laat zien dat Macbeth iets sinisters beraamt en dit voor de wereld wil verbergen. Hij wil niet dat zijn kwade bedoelingen bekend worden.
2. "De prins van Cumberland! Dat is een stap / waarop ik moet vallen, of anders moet springen, / want op mijn manier ligt het." (Act I, Scene IV):Macbeth onthult zijn ambitie om koning te worden en erkent dat de aanwezigheid van Malcolm (de Prins van Cumberland) een obstakel vormt voor zijn plannen.
3. "Als dat goed is, waarom geef ik dan toe aan die suggestie / Wiens afschuwelijke beeld maakt mijn haar los / En laat mijn zittende hart tegen mijn ribben kloppen?" (Act I, Scène III):Macbeth worstelt met het idee om Duncan te vermoorden en vraagt zich af waarom hij zo'n slechte daad overweegt. Dit interne conflict toont zijn morele dilemma en de angst die met zijn verlangens gepaard gaat.
4. "De bel nodigt mij uit. Hoor het niet, Duncan, want het is een klok / die je naar de hemel of naar de hel roept." (Act II, Scène I):Terwijl hij loopt om de moord op Duncan te plegen, hoort Macbeth een bel luiden. Dit terzijde onthult zijn schuldgevoel en bezorgdheid, aangezien hij zich dit voorstelt als een waarschuwing voor de gevolgen van zijn daden.
5. "Is dit een dolk die ik voor me zie, / het handvat naar mijn hand?" (Act II, Scene I):Macbeth ervaart hallucinaties en ziet een dolk voor hem zweven. Dit terzijde weerspiegelt zijn wankele realiteitszin en zijn toenemende afdaling in waanzin en onrust.
6. "Ik dacht dat ik een stem hoorde roepen:'Slaap niet meer! / Macbeth vermoordt slaap!' De onschuldige slaap, / De slaap die het verscheurde zorgpatroon aan elkaar knoopt, / De dood van het leven van elke dag." (Act II, Scene II):Na de moord op Duncan lijdt Macbeth aan slapeloosheid en schuldgevoelens. Dit terzijde toont de psychologische impact van zijn misdaad aan, aangezien hij beseft dat hij de vredige slaap heeft weggenomen die essentieel is voor het menselijk welzijn.
Deze terzijdes onthullen Macbeths innerlijke onrust, zijn ambitie, zijn angsten en zijn afdaling in waanzin terwijl hij worstelt met de gevolgen van zijn daden. Door toegang te bieden tot zijn gedachten, gebruikt Shakespeare terzijdes om het complexe karakter van Macbeth te ontwikkelen en de psychologische aspecten van zijn transformatie te onderzoeken.