* Het is natuurlijk om te treuren: Claudius erkent dat verdriet een natuurlijke menselijke reactie op verlies is. Hij zegt:"Het is een veel voorkomende vorm, in man en vrouw, om de doden te rouwen." Dit is een algemene waarheid, maar het gaat niet in op het specifieke en intense verdriet van Hamlet.
* Hamlet zou aan zijn moeder moeten denken: Claudius suggereert dat Hamlet minder radeloos zou moeten zijn omdat Gertrude, zijn moeder, ook treurt. Hij zegt:"Je vader verloor een vader; die vader verloor zijn zoon." Dit is een manipulatieve tactiek die probeert het verdriet van Hamlet naar de gevoelens van zijn moeder om te leiden.
* Tijd geneest alle wonden: Claudius verklaart dat verdriet met de tijd zal vervagen. Hij zegt:"De tijd is geen gewricht ... maar om te volharden in koppige condolement is een cursus van goddeloze koppigheid; 'Het is onmanisch verdriet." Dit is een veel voorkomend sentiment, maar het verdriet van Hamlet is geworteld in meer dan alleen het verlies van zijn vader.
* Hamlet zou moeten denken aan zijn plicht jegens het koninkrijk: Claudius herinnert Hamlet eraan dat hij verantwoordelijkheden heeft tegenover zijn land als een prins en hij moet zijn verdriet niet laten verstoren met die taken. Hij zegt:"Voor je intentie om terug te gaan naar school in Wittenberg, is het het meest retrograde voor ons verlangen."
Hoewel de argumenten van Claudius geruststellend zijn, zijn ze uiteindelijk oppervlakkig en gaan ze niet in op de echte redenen achter de diepe nood van Hamlet. Hij erkent niet de mogelijkheid dat het verdriet van Hamlet wordt versterkt door verdenking over de dood van zijn vader, of de schuld die hij voelt voor zijn eigen inactiviteit.