Austens gebruik van ironie en satire is duidelijk zichtbaar in de roman. Het karakter van meneer Collins is bijvoorbeeld een goed voorbeeld van haar satirische humor. Hij wordt afgeschilderd als een pompeuze en onderdanige predikant die zich meer bezighoudt met sociale status dan met religie. Austen steekt ook de draak met de sociale conventies van die tijd, zoals het belang van het huwelijk en de rigide klassenstructuur.
Naast humor en satire is Pride and Prejudice ook een romantische roman. De relatie tussen Elizabeth en meneer Darcy staat centraal in het verhaal, en Austen bouwt vakkundig spanning en anticipatie op tussen de twee personages. De roman onderzoekt thema's als liefde, vooroordelen en zelfbedrog, en eindigt uiteindelijk in een bevredigende en hartverwarmende conclusie.
Over het algemeen kan de toon van Pride and Prejudice worden omschreven als humoristisch, satirisch en romantisch. Austens bekwame gebruik van ironie en humor, gecombineerd met haar verkenning van complexe thema's en karakters, maakt Pride and Prejudice tot een tijdloze en geliefde klassieker uit de Engelse literatuur.