Sonnet 18:Schoonheid en het effect van de tijd
- De blijvende schoonheid van liefde :Shakespeare vergelijkt de schoonheid van de geliefde met verschillende aspecten van de natuur, zoals de zomer, de lente en edelstenen, wat suggereert dat hun schoonheid alle natuurlijke creaties overtreft.
- De onvermijdelijke mars van de tijd :Het sonnet erkent de vernietigende kracht van de tijd en drukt de angst uit dat de schoonheid van de geliefde uiteindelijk zal vervagen.
- Onsterfelijkheid door poëzie :Shakespeare beweert dat de schoonheid van de geliefde voor altijd zal voortleven in de regels van het gedicht zelf, waardoor hun onsterfelijkheid wordt verzekerd door het geschreven woord.
Sonnet 73:Veroudering en de waarheid van schoonheid
- Veroudering en onvolkomenheden :In tegenstelling tot de focus van Sonnet 18 op eeuwige schoonheid, confronteert Sonnet 73 de fysieke veranderingen die het ouder worden met zich meebrengt en het vervagen van jeugdige aantrekkelijkheid.
- Innerlijke schoonheid en de essentie van de ziel :Shakespeare verlegt de nadruk van de fysieke verschijning naar de innerlijke kwaliteiten en de essentie van de ziel van de geliefde, en viert hun ware schoonheid die fysieke veranderingen overstijgt.
- Eerlijke liefde en acceptatie :Het sonnet suggereert dat ware liefde verder gaat dan oppervlakkige schijn en de geliefde omvat, met gebreken en zo, terwijl de tijd zijn tol eist.
In Sonnet 18 viert Shakespeare het idee van schoonheid die de tijd overtreft door middel van poëzie, terwijl hij in Sonnet 73 de realiteit van het ouder worden onderzoekt en een alternatief perspectief biedt op de aard van schoonheid en de blijvende kracht van ware liefde.